در پیکربندی یک روتر سیسکو به عنوان گیتوی ارتباط با خطوط شهری و یا CME، تسلط بر نحوهی عملکرد Dial Peer ها و پیکربندی صحیح آنها بخش عمدهی کار را تشکیل میدهد. درک چگونگی عملکرد Dial Peer، در صورت آشنایی مختصری با مفاهیم مسیریابی بسیار آسان خواهد بود.
در زمان ورود یک بسته به روتر جهت مسیریابی، همواره یک اینترفیس ورودی و یک اینترفیس خروجی دخالت دارند. در واقع بسته همواره از یک اینترفیس وارد روتر شده و بر حسب روتهای موجود، از اینترفیس دیگر (که میتواند همان اینترفیس ورودی نیز باشد) خارج میشود. Dial Peer نیز دقیقا همین نقش را در مسیریابی تماسها ایفا میکند. به این ترتیب هر تماس ارسالی به روتر ابتدا با یک Dial Peer جهت ورود به روتر منطبق میشود و سپس با Dial Peer دیگر از روتر خارج میشود. عدم هدایت صحیح تماس از طریق Dial Peer های ورودی و خروجی برابر با عدم موفقیت در برقراری تماس خواهد بود.
حال چگونه میتوانیم Dial Peer های ورودی و خروجی را پیکربندی کنیم؟ به همان مثال مسیریابی برمیگردیم.
عموما در زمان مسیریابی یک بسته، روتر نقش خاصی در تعیین اینترفیس ورودی ندارد و بسته در روتر پیشین به سمت اینترفیس ورودی روتر فعلی هدایت شده است و تنها میتوان از طریق Access List ها مانع ورود بسته شد و یا در همان اینترفیس ورودی ، اینترفیس خروجی را نیز به طریقی تعیین کرد. در پیکربندی Dial Peer ها نیز در بسیاری از اوقات جهت تعیین Dial Peer ورودی پیکربندی خاصی انجام نمیشود و روتر بر حسب پورت شهری مربوطه Dial Peer ورودی را تعیین میکند. اما در هر حال قواعد Match شدن یک تماس با یک Dial Peer قواعد ثابتی هستند که در ادامه به بررسی آنها میپردازیم. پیشاپیش ذکر این نکته نیز ضروری ست که همانگونه که در مسیریابی چگونگی ورود و خروج بسته، اینترفیس ورودی و خروجی را تعیین میکند، در هدایت تماس نیز هیچ Dial Peer ای برچسب ورودی یا خروجی نخورده است و این نحوهی هدایت تماس است که آن Dial Peer را تبدیل به ورودی یا خروجی میکند. بنابراین یک Dial Peer میتواند در یک تماس نقش ورودی را داشته باشد و در تماس دیگری نقش خروجی.
پیش از بررسی بیشتر چگونگی عملکرد روتر در هدایت تماسها، لازم است توجه داشته باشیم که در روترهای سیسکو دو نوع Dial Peer وجود دارد که عبارتند از POTS و VOIP. Dial Peer های POTS در زمان ارتباط روتر با خطوط سنتی شهری مورد استفاده قرار میگیرند و Dial Peer های VOIP به منظور ارتباط روتر با شبکهی VOIP. برای مثال در صورتیکه روتر به عنوان گیتوی CUCM مورد استفاده قرار گرفته باشد، و از طرف دیگر یک ماژول FXO و یا E1 ارتباط روتر با خطوط شهری را برقرار کند، حداقل یک Dial Peer VOIP و یک Dial Peer POTS جهت هدایت تماسهای ورودی و خروجی مورد نیاز خواهد بود.
هدایت تماسها در یک Dial Peer به کمک یکی از پنج دستور زیر صورت میگیرد. دستورات زیر به ترتیب اولویت بوده و در صورتیکه هر پنج دستور در یک یا چند Dial Peer مورد استفاده قرار گرفته باشد، ابتدا دستور اول توسط روتر مورد بررسی قرار میگیرد و در صورت عدم تطابق، به ترتیب روشهای بعدی بررسی میشوند.
- Incoming called-number xyz: این دستور براساس شمارهی مقصد به جستجو میپردازد و روتر در ابتدا به جستجوی این دستور در بین Dial Peer ها پرداخته و در صورت وجود آن و تطبیق شمارهی مقصد با xyz، آن Dial Peer برگزیده میشود و سایر پیکربندیهای احتمالی موجود در آن Dial Peer بر تماس اعمال میشوند. مورد استفادهی این دستور در Dial Peer های ورودی است و در صورتیکه روتر با Dial Peer ورودی مورد نظر خود منطبق شده باشد و به دنبال Dial Peer خروجی باشد به جستجوی این کامند نخواهد پرداخت.
- Answer-address xyz: این دستور بر اساس شمارهی مبدأ مسیریابی را انجام میدهد و روتر به جستجوی این دستور در بین Dial Peer ها و تطبیق شمارهی مبدأ با مقدار xyz میپردازد. این دستور نیز همانند دستور پیشین در dial peer های ورودی کاربرد دارد اما در اولویت دوم نسبت به دستور incoming called-number قرار میگیرد. در واقع در صورتیکه این دستور و دستور قبلی در یک dial peer قرار داشته باشند دستور اول مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین این دستور با توجه به اینکه بر اساس شمارهی مبدأ به جستجو میپردازد، در برخی سناریوها بسیار کاربردی است. برای مثال در صورتیکه بخواهیم یک خط شهری به صورت اختصاصی تنها برای یک کاربر قابل استفاده باشد، یکی از روشها، استفاده از این دستور جهت بررسی شمارهی تماس گیرنده در زمان ورود تماس به روتر میباشد. در ادامه نیز میتوان با اعمال یک translation pattern، تماس را به سمت Dial Peer خروجی دلخواه هدایت کرد.
- Destination-pattern xyz: این دستور به نوعی کارکرد هر دو دستور قبلی را دارد به این معنا که هرگاه در یک Dial Peer ورودی مورد استفاده قرار بگیرد، همانند answer-address بر اساس شمارهی مبدأ مسیریابی را انجام میدهد اما در صورتیکه در Dial Peer خروجی مورد استفاده قرار گیرد، بر اساس شمارهی مقصد به جستجو خواهد پرداخت. این دستور از اولویت کمتری نسبت به دو دستور پیشین برخوردار است و در هر دو Dial Peer های ورودی و خروجی مورد استفاده قرار میگیرد. این دستور در زمانی که قصد تطبیق تماس بر اساس شمارهی مبدأ را داشته باشیم کاربردهای فراوانی دارد.
- Port xyz: این دستور بر اساس شماره پورت شهری مورد استفاده به تطبیق تماس میپردازد. در صورتیکه هیچ از یک سه دستور بالا با یک تماس منطبق نباشند، روتر به جستجوی Dial Peer ای میپردازد که پورت ورودی یا خروجی تماس با استفاده از دستور بالا در آن قید شده باشد. این دستور نیز همانند دستور پیشین در هر دو Dial Peer ورودی و خروجی قابل استفاده میباشد.
- Session Target xyz: این دستور که تنها در Dial Peer های خروجی کاربرد دارد، با اولویت کمتری نسبت به دستورات پیشین، تنها به هدایت تماس به یک شبکهی ویپ میپردازد.
به عنوان یک مرور کلی بر دستورات فوق، میتوان گفت 4 دستور اول جهت تطبیق تماس با یک Dial Peer در زمان ورود تماس مورد استفاده قرار میگیرند و دستورات 3، 4 و 5 جهت تطبیق تماس با یک Dial Peer در زمان خروج تماس از روتر مورد استفاده قرار میگیرند. همچنین 3 دستور اول در هر دو مدل Dial Peerهای POTS و VOIP قابل استفادهاند اما دستور 4 مخصوص Dial Peerهای POTS و دستور 5 مخصوص Dial Peerهای VOIP میباشد.
یکی از دستورات کاربردی جهت بررسی تطبیق تماسهای با Dial-peer های ورودی و خروجی، دستور Show voice call status میباشد.
در بخش MLPP Dial-peers میتوان هر یک از Dial Peer های ورودی و خروجی منطبق با هر تماس را مشاهده نمود.
